Wederom een vrij onbekend spelletje in the picture hier: Dobble. Echt een heel eenvoudig spelletje. Als je het bestelt krijg je een rond blikken doosje met daarin een stapel ronde kaartjes met allerlei vormpjes daarop afgebeeld in verschillende samenstelling.Op de kaartjes staan steeds een aantal van die vormpjes, bv een anker, een muziekteken, een poppetje, een auto, een lampje etc. Hieronder zie je een aantal voorbeelden van zulke kaartjes.
De bedoeling is nu dat alle kaartjes in het midden op een stapel gedekt liggen. Iedere speler krijgt 1 kaartje en legt deze open neer. Dan wordt er een kaartje in het midden van de stapel gedraaid. Nu komt het erop aan: Iedere speler moet goed kijken of een van de symbolen op het gedraaide kaartje overeenkomt met die op zijn/haar kaartje. Als dat zo is, dan roept diegene wat het overeenkomstige symbool is. Hieronder zie je bijvoorbeeld dat een speler zou kunnen roepen: kaars, de andere speler zou kunnen roepen: zonnebril.
Wie het eerst komt, wie het eerst maalt. En dan wordt het gewonnen kaartje bovenop het eerste kaartje gelegd. Zo verloopt het spel verder, steeds weer een nieuw kaartje draaien en wie de meeste kaartjes wint, die heeft natuurlijk gewonnen.
Wat is de therapeutische waarde?
Allereerst ziet het spel er echt niet zo aantrekkelijk uit als zo’n heerlijke grote doos als la Cucaracha. Kinderen lopen niet direct warm voor dit bescheiden blikje lol. Zo had ik vanmiddag een jongen die werkelijk onder de tafel zakte bij mijn aanbod van dit spelletje. Hij zegt overigens vaak en veel NEE tegen allerlei nieuwe dingen waarvan hij niet weet hoe het zal zijn, tot grote frustratie en onmacht van zijn ouders.Ik kreeg hem zover om een akkoordje te sluiten; een keer spelen en dan mag je nee zeggen tegen een tweede keer en je eigen keuze maken. Altijd een spannend momentje.. maar eigenlijk is het niet nodig, succes is verzekerd. Het spelletje is zo gemaakt, hoe knap, dat er altijd wel een symbooltje overeenkomt, en dat maakt het allemaal nog spannender. Het was gillen en springen.. en oh jee, zijn moeder haalde wel heel veel kaartjes binnen. Dat deed dan weer veel met mij; moet je je kind niet laten winnen, ook niet een beetje? Of ga je voor de volle winst als volwassenen in strijd met je zoon van 6 1/2 jaar? In ieder geval levert dit mooie gespreksstof voor in een oudergesprek: wel gevecht ga je aan en in welke gevechten ga je voor de winst? Hoe blijf je ind e rl als ouder? Of kom je op gelijke hoogte als strijdmakkers in een spelletje?
En dan is er altijd de spanning in dit spelletje, die ervoor zorgt dat je niet altijd ziet welk symbool er overeenkomt. Dat gaat zover dat je in een vaste overtuiging terecht kan komen dat er geen overeenkomstig symbool te vinden is. En ja, dan is het mooi om als therapeut te bespreken dat het er altijd wel is, vaak als het kaartje weggeroofd is door een ander is de ergste spanning eraf en zien kinderen het symbooltje wel waar ze naar zochten. Een perfecte aanleiding om tijdens dit spel eens een ademoefening in te zetten: blaas uit, kijk rustig, het is er echt. en zie eens, dan gaat het spelletje ineens stukken beter.
Woww, wat een tof spel: kort en met heel veel ingangen en toepassingsmogelijkheden. Een ding is zeker bij dit spel: wie zoekt die vindt.. er is altijd hoop! Hoeveel therapeutische waarde wil je in een heel klein rond doosje?
