Stel je eens voor als je als jongen van 11 in een gezin leeft waar sprake is van schulden. Je ouders zijn uit elkaar. Je vader woont op een kamer ergens anders waar jij niet heen kunt fietsen. Je moeder is vaak ziek, zodat je zelf soms voor het eten moet zorgen. Moeder heeft al eerder een zoon opgevoed, helemaal naar haar eigen idee en een beetje zoals ze dat zelf gewend is geweest als kind: korte lijnen, streng, soms heel streng. Vader heeft ook een zoon uit een eerdere relatie die hij door relationeel getouwtrek niet meer ziet. Hij wil een hoop goedmaken en heeft een ruimhartig pedagogisch beleid voor deze jongen. Vader komt ieder weekend om zijn zoon te zien en samen proberen deze mensen hun zoon alles te geven, maar gemakkelijk is het helemaal niet. Op een klein flatje met elkaar leven tijdens het weekend. Ouders denken zo anders over de opvoeding en overtuigingen over wat goed is voor deze jongen zijn sterk. Ruzies liggen zo vreselijk op de loer. Praten over gevoel is moeilijk. Het gezin komt iedere week spelen in de praktijk.
Vandaag deden we een simpel tekenspelletje: ieder kiest een eigen kleur stift (de stabilostiften zijn zo fijn om mee te werken). Vervolgens mag ieder een klein vormpje zetten op het papier. Het is een ongestructureerde en daardoor spannende activiteit en heel leuk om te zien wat een gezin met elkaar weet te creëren en al dan niet weet af te stemmen op elkaar. Bij dit gezin was ik vandaag enorm verrast. De jongen begon in het grijs, vervolgens kwam moeder in het blauw en daarna de vader in het groen. Zonder morren en met veel plezier ging het papier een paar keer rond. Daar waar sommige gezinnen lukraak en los van elkaar figuurtjes op het papier kunnen zetten en waar zelfs gezinsleden elkaars vormpjes kunnen doorkrassen of elkaars plannetjes kunnen dwarsbomen, was hier sprake enorme afstemming. Er ontstond, zonder te spreken, direct overeenstemming over de boven en de onderkant van het papier. Vervolgens sloten ze aan op elkaar en toonden humor door leuke grapjes van elkaar te herhalen. Ook was er aanmoediging als iemand het even niet wist gaven de anderen hem moed, je kunt altijd iets bedenken! En zo ontstond daar een kunstwerkje.
